วันนี้เป็นวันแรกพบของคณะ
ก่อนมาผมโทรศัพท์นัดแนะกับนัตว่าให้เจอกันที่คณะเลย
ทำไมผมต้องโทรนัดแนะกันน่ะเหรอครับ
ไม่ใช่เป็นอย่างที่ทุกคนคิดหรอก
ผมกับนัตไม่มีอะไรในกอไผ่
เพียงแต่โทรให้อุ่นใจว่า
อย่างน้อยก็มีเพื่อนไป
แต่เอาเข้าจริงๆ ผมเองก็ไม่ได้มีโอกาสได้คุยกับนัตมากเท่าไหร่
อาจเป็นเพราะความที่เธอเป็นคนช่างพูดช่างคุย
มีอะไรขำๆ มาอำเพื่อนๆ
เสมอ ทำให้เธอมีเพื่อนมากมายในเวลาอันรวดเร็ว
ส่วนผมนะเหรอครับ กลายเป็นเอกลักษณ์ประจำตัวแล้วสิ
ที่จะไม่พูดมาก ถ้าไม่สนิท
บางทีผมก็เกลียดนิสัยข้อนี้ของตัวเองเหมือนกันนะ
เพราะมันทำให้ผมจีบสาวไม่ติด
อย่างน้องเกดที่ผมจีบตอนอยู่ม.5
ผมไปได้ยินเธอไปพูดกับเพื่อนของเธอลับหลังว่า
ผมน่าเบื่อ ไม่ค่อยพูดค่อยจา
น่าเศร้าไหมล่ะครับ
แต่ก็นิสัยไม่ค่อยพูดแหละครับ
ทำให้บางคนมาชอบผม ด้วยเหตุผลที่ว่าผมดูขรึมดี
และแน่นอนว่านั่นก็ไม่ใช่ตัวตนที่แท้จริงของผม
"หวัดดี เธอชื่ออะไรเหรอ"
เสียงใสๆ ดังขึ้น ขณะที่ผมนั่งอยู่ใต้ตึกขณะที่กำลังทำกิจกรรมแรกพบคณะอยู่
ผมหันหน้าไปมองก็เห็นผู้หญิง
หน้าตาน่ารักกำลังยิ้มให้ผมอยู่
"เคน แล้วเธอล่ะ" ผมถามกลับ
พร้อมกับส่งรอยยิ้มบางๆ
ให้
"ส้ม มาจากโรงเรียนอะไรเหรอ"
หลังจากนั้นเธอก็ถามผมอยู่
2-3 คำถาม ซึ่งเป็นคำถามเดิมๆ
ที่มักจะถามกัน อย่างเช่น
ชื่ออะไร มาจากโรงเรียนอะไร
อยู่หอหรือเปล่า ถ้าอยู่ไปจองมาหรือยัง
ได้อยู่หอโซนไหน อยู่กับใคร
เลือกที่นี่เป็นอันดับ
1 หรือเปล่า มันก็ดีอยู่หรอกครับ
สำหรับการทำความรู้จักกับเพื่อนใหม่
แต่ที่แย่ก็คือ ผมจำใครไม่ค่อยจะได้เลย
อาจเป็นเพราะผมไม่เคยรู้จักใครทีเดียวเป็นร้อยคนก็เป็นได้
"เคน จองหอยัง" เสียงคุ้นหูเรียกผม
หลังจากที่รุ่นพี่ปล่อยพวกเราให้กลับบ้านได้
"ว่าจะไปจองพรุ่งนี้
นัตล่ะ" ผมถามพร้อมๆ
กับความรู้สึกสบายใจที่ได้คุยกับนัต
อาจเป็นเพราะนัตเป็นผู้มีพระคุณของผมที่ทำให้ผมไม่ต้องนั่งเศร้าเพราะความเซ่อซ่าของตัวเอง
หรืออาจเป็นไปได้ว่าเธอดูไม่เหมือนผู้หญิงคนอื่นๆ
นัตดูเป็นคนสบายๆ ทำให้บรรยากาศรอบๆ
ตัวเธอดูไม่ตึงเครียดไปด้วย
ผมจึงไม่สงสัยเลยว่าทำไมเธอถึงมีเพื่อนเยอะทั้งๆ
ที่วันนี้เป็นวันแรกที่ได้รู้จักเพื่อนใหม่
"เฮ้ย พรุ่งนี้วันแรกพบมหาวิทยาลัยนะ
เคนไม่มาเหรอ" นัตถามอย่างตกใจ
"ว่าจะไม่มาอ่ะ ขี้เกียจ"
ผมพูดสบายๆ ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมกับนัตผมถึงกล้าพูดอะไรที่ดูเป็นตัวของตัวเองออกไป
สงสัยชาติที่แล้วเราต้องเป็นเพื่อนกันมาก่อนแน่ๆ
น่าเสียดายที่นัตไม่เกิดเป็นผู้ชาย
ไม่งั้นคงดีไม่น้อย
"โธ่เอ้ย แรกพบมหาวิทยาลัยตอนปี
1 มีครั้งเดียวในชีวิตนะ
หรือนายจะเอ็นใหม่" นัตเลิกคิ้วอย่างเจ้าเล่ห์มาที่ผม
"เอางี้ เดี๋ยวพรุ่งนี้แม่จะไปจองหอให้ฉัน
เดี๋ยวจองให้ก่อน แล้วนายค่อยไปจ่ายเงินทีหลัง
ตกลงไหม" นัตคิดให้ผมเสร็จสรรพ
ผมจึงได้แต่พยักหน้ายอมรับอย่างจนใจ
ตั้งแต่วินาทีนั้นทำให้ผมเริ่มได้รู้ว่า
ถ้าผมเถียงกับเพื่อนผมคนนี้เมื่อไหร่
ผมก็คงแพ้ตั้งแต่อ้าปากแล้วล่ะครับ
"งั้นพรุ่งนี้เจอกัน
ไปก่อนนะเคน" ผมโบกมือลาเธอ
แล้วผมก็นึกอะไรบางอย่างออก
"นัต" ผมตะโกนเรียกเธอทำให้เธอหันหน้ากลับมา
"หือ มีอะไร" เธอถามผมงงๆ
"บ้านอยู่ไหน เดี๋ยวแม่ฉันมารับ
ถ้าทางเดียวกันจะได้ไปด้วยกัน"
ผมถามเธอ นัตทำท่าคิดสักพักนึงแล้วก็พูดออกมา
"แถวๆ ตึกช้าง ผ่านป่ะ"
ให้ตายเถอะครับ เวลานัตลุ้นอะไรสักอย่างตลกชะมัด
เธอจะใช้เขี้ยวด้านซ้ายของเธอกัดริมฝีปากล่าง
เลิกคิ้วทั้งสองสูงขึ้น
แล้วก็มองผมอย่างเจ้าเล่ห์
"ผ่านๆ ไปด้วยกันไป" ผมพูดพลางยิ้มกว้างให้นัต
วันแรกพบมหาวิทยาลัยกับวันแรกพบคณะก็ไม่ค่อยมีกิจกรรมอะไรที่ต่างกันเท่าไหร่
สิ่งที่ได้เพิ่มเติมก็คงเป็นการจำชื่อเพื่อนได้มากขึ้น
รู้สถานที่ประวัติศาสตร์ในมหาวิทยาลัยมากขึ้น
ไม่มีอะไรน่าตื่นเต้นมากมาย
แต่ไม่รู้ว่าผมคิดไปเองหรือเปล่าว่าวันนี้ส้มมาคุยกับผมบ่อยขึ้น
สงสัยว่าส้มดูเป็นคนเรียบร้อยละมั้ง
เลยไม่ค่อยกล้าไปคุยกับคนอื่นๆ
เท่าไหร่ หรือไม่ก็คงถูกชะตาผมเอาเสียมากๆ
"เคนจองหอยัง" เธอถามผมเรื่องหอเป็นรอบที่สองแล้วครับ
"ให้นัตจองให้น่ะ เห็นนัตบอกว่าจะให้แม่ไปจองวันนี้"
ผมยิ้มให้เธอ
"เพื่อนที่โรงเรียนเหรอ
อยู่หอด้วยกันเหรอเคน"
คำถามของส้มทำให้ผมสำลักน้ำด้วยความขำ
สงสัยเธอจะเข้าใจผิดเต็มประตูเลยว่านัตเป็นผู้ชาย
"ไม่ใช่ๆ" ผมพูดขำๆ "นัตอ่ะ
นัตที่อยู่คณะนี้ ผู้หญิง
สูงประมาณ 160 ที่ออกไปเต้นไก่ย่าง"
ผมพยายามรื้อฟื้นความจำให้ส้ม
แต่ยังไงก็ตามส้มก็ยังดูงงๆ
"มาพอดี นัต" ผมตะโกนเรียกนัต
ที่เดินอยู่กับเพื่อนผู้หญิงกลุ่มใหญ่
นัตทำท่ารับรู้ว่าเห็นผม
ก่อนที่พูดอะไรสองสามคำกับเพื่อนใหม่ของเธอ
ก่อนที่จะเดินมาตรงที่ที่ผมนั่งอยู่
"ไงเคน กินข้าวยัง" นัตทักผมอย่างอารมณ์ดี
"กินแล้ว เนี่ยกำลังนั่งคุยกับส้มอยู่
นัตนี่ส้ม ส้มนี่ไงนัต"
ผมแนะนำให้ทั้งสองคนรู้จักกัน
นัตยิ้มกว้างให้ส้ม
พลางพูดสวัสดี แต่ส้มเพียงแค่ยิ้มบางๆ
ให้นัตเท่านั้น ผมคิดว่าส้มคงเขินละมั้ง
เพราะดูเธอไม่ค่อยจะคุ้นกับใครง่ายๆ
เหมือนผม
"เออ เมื่อกี้แม่โทรมาบอกว่าจองหอเรียบร้อยแล้ว
อยู๋โซนซีเหมือนกันกับฉัน
ห้องละ 2 คน จะได้ไม่อึดอัด
แล้วก็อย่าลืมไปจ่ายเงินล่ะ"
นัตพูด
"อือได้ แล้ววันนี้นัตกลับไงล่ะ"
ผมถาม
"ทำไมแม่นายมารับอีกเหรอ"
นัตถามผมยิ้มๆ
"เสียใจด้วย วันนี้แม่ติดธุระ"
ผมพูดกวนๆ ใส่เธอบ้าง
หลังจากที่เห็นนัตทำหน้าตากวนๆ
ใส่ผมมาหลายทีแล้ว
"งั้นก็โชคดีของนาย
วันนี้พ่อเรามารับ เดี๋ยวกลับด้วยกัน
ไปกินเอ็มเคด้วยกันเปล่า
พ่อฉันเลี้ยง ฉลองลูกสาวสุดสวยเอ็นติด"
ได้ยินนัตพูดคำสุดท้ายทำผมหลุดขำก๊ากขึ้นมาทันที
"ไม่ค่อยเลยนะนัต ไม่เป็นไรหรอก
เดี๋ยวกลับเองได้" ผมพูดอย่างเกรงใจ
"นี่ๆ ไม่ต้องมาเกรงใจบ้าบอตอนนี้เลย
เมื่อวานฉันก็กลับกับนาย
วันนี้ถือเป็นการตอบแทน
แล้วก็ไปกินเอ็มเคด้วยกัน
give and take โอเคนะ" นัตยิ้มเจ้าเล่ห์อีกแล้ว
ท่าทางการยิ้มเจ้าเล่ห์หน่อยๆ
จะกลายเป็นเอกลักษณ์อย่างหนึ่งของนัตไปเสียแล้ว
นัตพูดกับผมอีกสองสามคำก่อนที่จะขอตัวไปกินข้าวกับเพื่อน
หลังจากนัตเดินจากไปแล้ว
ผมก็คุยกับส้มอย่างสนุกสนานต่างจากก่อนตอนที่นัตจะมา
อาจเป็นไปได้ว่านัตช่วยกระตุ้นต่อมความสนุกสนานของผม
แต่ส้มนะสิ ดูเหมือนจะซึมๆ
ไปนิดหน่อย ไม่รู้ว่าเพราะอะไรเหมือนกัน
ตอนบ่ายรุ่นพี่ให้เราแบ่งกลุ่มและเข้าฐานตามกลุ่ม
ทำให้ผมแยกจากส้มและแน่นอนไม่ได้อยู่กลุ่มเดียวกับนัตด้วยเช่นกัน
และนั่นทำให้ผมรู้จักเพื่อนผู้ชายในคณะ
ผมรู้จักกับเก่งและเฮง
ที่ผมรู้สึกว่าต้องเป็นฝาแฝดตัวแสบของคณะเหมือนเฟรดกับจอร์จประจำฮอกวอร์ตในเรื่องแฮร์รี่อย่างแน่นอน
เพราะคิดดูสิ รุ่นพี่แบ่งกลุ่มคละซะขนาดนั้น
ยังแอบมาอยู่กลุ่มเดียวกันจนได้
นอกจากคู่ป่วนคู่นี้ผมยังรู้จักกับกอล์ฟ
ที่ดูไม่ค่อยพูดค่อยจา
ดูเซอร์ๆ ติสต์ๆ แบบไม่น่าจะมาเรียนคณะนี้ได้เลย
นอกจากนั้นก็มีเฌที่ดูหยิ่งๆ
เป็นคุณชายทุกกระเบียดนิ้ว
แต่พอคุยกันแล้วก็ดูไม่แตกต่างไปจากคนอื่นๆ
สักเท่าไหร่ เพียงแต่จะมีมุมมองความคิดที่แปลกๆ
ไปก็เท่านั้น
วันแรกพบมหาวิทยาลัย
ผมก็เลยมีเพื่อนผู้ชายเพิ่มขึ้นจากเดิม
3-4 คน แล้วก็เพื่อนผู้หญิงเท่าที่ผมจำชื่อและหน้าตาได้อีก
5-6 คน แม้ว่าผมจะไม่ค่อยตื่นเต้นกับการมาร่วมกิจกรรมครั้งนี้เท่าไหร่
แต่ก็อดนึกขอบคุณนัตในใจที่ช่วยตัดสินใจให้ผมมางานแรกพบวันนี้
ไม่อย่างนั้นวันเปิดเรียนผมคงจะต้องแกร่วเล็กน้อยที่ทุกคนดูเหมือนจะรู้จักและมีเพื่อนกันหมด
เอ็นติดไม่ถึงอาทิตย์ผมได้รับอะไรดีๆ
จากนัตหลายอย่าง สงสัยเราจะเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่ชาติปางก่อนจริงๆ
:=:=:=:=:=:=:=:=:=:=:=:=:=:=:=:=:=:=:=:=:=:=:=:=:=:=:=:=:=:=:=:=:=:=:=:=:=:=:=:=:=:=:=:=:=:=:=:=:=:=:=
